'Alverin og Alcan !!!!!!

Eg verð að sagja það að þetta sem Alcan er að gera að mynda hópmyndum og mæra syna stækun eins og þeir gera ekki gott mál,Hvilikur áróður þarna  hafður i frammi,auðvitað á báða vegu,en samt er þetta okkar allra mál,við verðum bara að mótmæla þessu engva stækkun a Alerinu þarna ,þetta er ekki aðeins semsagt gefið rafmagn,heldur á þjóðin að borga færsu vegarins um 3 mlljaraða,nei hingað og ekki lengra,mer er ant um Hafnarfjörð,þamþykkið þetta ekki Hafnfirðingar/ Halli Gamli XD

Athugasemdir

[Sigfús Sigurþórsson., 7.3.2007 kl. 23:41]

Ég er algerlega hlintur stækkun, af hverju í óskupunum heyrast óánægjuraddir helst hjá þeim sem búa ekki í grendinni, jú kanski vegna þess að stækkunin býr síður til atvinnu handa þeim og fjölskildum þeirra.

Ég tereysti Alcan og Rannveigu til að hugsa um mengunarmálin.

Margir athiglisverðir þættir koma fram í grein sem ég STEL og læt fylgja hér:.

Leiðari Íslensks iðnaðar í febrúar 2007

Álverið í Straumsvík markaði tímamót

Að vonum fögnuðu flestir ákvörðun um byggingu álvers í Straumsvík og ekki aðeins Hafnfirðingar heldur flestir Íslendingar. Þetta var að vonum því að sú ákvörðun markaði á margan hátt nýja tíma í íslensku atvinnulífi. Að baki voru miklar miklir erfiðleikar í efnahagsmálum þjóðarinnar. Síldin hvarf, verðfall varð á sjávarafurðum og efnahagur þjóðarinnar var í rúst. Gengi krónunnar var fellt um tugi prósenta ár eftir ár og atvinnuleysi var mikið. Á þessum árum flúðu Íslendingar bæði til Svíþjóðar og Ástralíu í leit að atvinnu og mannsæmandi lífskjörum.

Síðbúin iðnvæðing

Menn sáu að hvorki var skynsamlegt né gerlegt fyrir þjóðina að byggja til framtíðar alfarið á fiskveiðum og –vinnslu. Íslendingar yrðu að iðnvæðast og leita eftir erlendri fjárfestingu og tækniþekkingu til að nýta aðra helstu auðlind sína, orkuna. Íslendingar gerðust aðilar að EFTA og gerðu skömmu síðar fríverslunarsamning við Efnahagsbandalag Evrópu sem þá var.

Stækkun á tíma stöðnunar og atvinnuleysis

Efnahagsástandið á Íslandi var lengst af ekki með þeim hætti að það hentaði vel til uppbyggingar í iðnaði né heldur freistaði það erlendra fjárfesta að byggja hér upp iðnað. Efnahagsstjórnin var lengst af í algerum molum. Í lok mikillar uppsveiflu og þenslu fylgdi jafnan gengisfelling, óðaverðbólga og gjaldeyriskreppa. Á árunum 19881994 gekk þjóðin í gegnum mögur ár stöðnunar og atvinnuleysis. Það var einmitt ákvörðun um að stækka álversið í Straumsvík sem markaði endalok þessa erfiða tímabils. Þeirri ákvörðun var almennt ákaft fagnað og hún markaði raunar upphafið að einu lengsta hagvaxtarskeiði í sögu þjóðarinnar.

Frekari stækkun umdeild

Nú hefur Alcan, eigandi álversins í Straumsvík, unnið að því um hríð að stækka álverið en nú ber svo við að sú ákvörðun er umdeild. Bæjaryfirvöld í Hafnarfirði hafa hrokkið við og ætla að efna til almennrar atkvæðagreiðslu um skipulag svæðisins og láta þar með í raun greiða atkvæði um það hvort stækka megi álverið. Ekki um það deilt að álverið þarf að uppfylla strangar kröfur í umhverfismálum og gangast fyrir umhverfismati vegna framkvæmdanna. Fyrirtækið hefur starfað á sínum stað í áratugi og lagt afar mikið til uppbyggingar í Hafnarfirði og raunar á landinu öllu. Sú spurning vaknar hvort allt þetta skipti nú engu máli.

Þurfum við tekjur og störf?

Vitað er að tekjur bæði ríkis og Hafnarfjarðarbæjar munu stóraukast svo nemur mörgum milljörðum á ári ef stækkun álversins verður að veruleika. Andstæðingar framkvæmdanna telja það raunar alls óviðeigandi að draga slík aukaatriði inn í umræðuna. Þá er gert lítið úr þeim vel launuðu störfum sem verða til við stækkun verksmiðjunnar. Það er greinilegt að verulegur hópur fólks á Íslandi telur það litlu eða engu máli skipta hvort við nýtum orkulindir þjóðarinnar til að skapa útflutningstekjur, ný störf og skatttekjur til ríkis og sveitarfélaga.

Sjálfbær hagvöxtur byggður á auknum útflutningstekjum

Hagvöxtur á Íslandi hefur verið verulegur undanfarin ár. Gallinn er bara sá að hann byggist að verulegu leyti á einkaneyslu. Viðskiptahalli er mikill og viðvarandi. Hagvöxturinn er sem sé að verulegu leyti tekinn að láni erlendis. Allar nágrannaþjóðir okkar keppast við að laða til sín erlenda fjárfestingu og byggja upp varanlegan hagvöxt með útflutningi vöru og þjónustu.

Það er ills viti ef íslenska þjóðin er farin að trúa því að við þurfum ekki á því að halda að nýta auðlindir okkar til að skapa útflutningsverðmæti og vel launuð störf. Margir virðast halda að verðmætasköpun sé aðallega á hendi ríkis og sveitarfélaga en litlu máli skipti hvort fyrirtækin fara eða vera, lifa eða deyja. En það er auðvitað argasta vitleysa. Við getum ekki til lengdar lifað á því að flytja inn og selja hvert öðru flatskjái og bíla, fjármagnaða með erlendum lánum. Vonandi þarf ekki stórkostleg efnahagsáföll til þess að sannfæra þjóðina um að við þurfum á arðbærri framleiðslu og útflutningstekjum að halda.

© Samtök iðnaðarins, 23.2.2007

Takk fyri góð skrif Halli "gamli"  Kv. SigfúsSig.