Margrét Tryggvadóttir Alþingismaður: talar um Alþingi og Alþingismenn!!!

Herbergi fullt af bavíönum 4.5 2012 | 15:52 | FB ummæli (57) Á Alþingi er nú leikinn endalaus leikþáttur sem hægt er að kalla „Hver ræður á þinginu“. Fundað er fram á nótt um nánast ekki neitt -mál sem snýst að því hvernig ráðuneytum skuli skipað – hvort þau skulu vera fleiri eða færri og hvaða ráðherra gerir hvað. Öllum ber þó saman um að við ætlum að hafa ráðuneyti.

Ég setti lauflétta og afar óvísindalega könnun inn á fésbókarsíðuna mína um mikilvægi þessa máls í hugum fólks og flestum sem hafa svarað þegar þetta er ritað virðist vera alveg sama. Mér er ekki alveg sama og finnst t.d. mikilvægt að fá umhverfis- og auðlindaráðuneyti þótt ég hafi meiri efasemdir um að skipta efnahags- og viðskiptaráðuneytinu upp en ég sé engan tilgang með því að ræða málið endalaust í þingsal enda öllum ljóst að niðurstaða í málinu næst ekki þar.

Í gærkvöldi sótti ég góðan fund um kosningakerfið og stjórnarskrána á vegum stjórnarskrárfélagsins og að honum loknum fór ég heim og kveikti á alþingisrásinni til að fylgjast með umræðum. Þær voru í það heila yfirmáta heimskulegar. Því var t.d. haldið fram að „flýtirinn“ við að stofna umhverfis- og auðlindaráðuneyti væri vegna þess að ræðumaður hefði heyrt því fleygt að ESB ætlaði sér að verða olíuríki og til þess þyrfti það að komast yfir auðlindir Íslands. Þarna yfirsást ræðumanni algjörlega að á bls. 17 í stjórnarsáttmálanum er kveðið á um stofnun ráðuneytisins þannig að umræddur „flýtir“ ætti frekar að kallast droll. Þá er stjórnarsáttmálinn skrifaður áður en sótt var um aðild að ESB þótt vissulega stæði það til og áður en nokkur olía fannst á Íslandsmiðum.

Þá er þeirri spurningu auðvitað algjörlega ósvarað hvort það borgi sig að reyna að pumpa þessu upp af hafsbotni en sennilega pössuðu þessar staðreyndir ekki inn í samsæriskenninguna. Það sem mér fannst sorglegast var að sjá var hvernig þingmenn, sem ég VEIT að eru alls ekki svo vitlausir að þeir trúi þessu bulli fóru í andsvör, ekki til þess að mótmæla ruglinu heldur viðhalda klikkaðri umræðu og halda þinginu í gíslingu.

Þannig taka þeir í raun undir vitleysuna af því að þeir eru „í liði“ með samsæriskenningasmiðnum, þótt það sé ekki ætlun þeirra. Þá voru nokkrir þingmenn áberandi þvoglumæltir einhverra hluta vegna. Ég hlustaði til að ganga eitt í nótt, en gafst alveg upp á þessu þegar menn í fullri alvöru eyddu tíma þingsins í að skilgreina hvenær væri mið nótt, hvort það væri miðnætti eða einhver annar tími. Þegar ég vaknaði í morgun fann ég að ég gæti bara ekki farið í vinnuna í dag. Ég gæti ekki sest inn í þingsal og hlustað á fólk rífast bara til þess að rífast eins og greint er frá á Eyjunni í dag. Og til hvers ætti ég svo sem að taka þátt í þessu? Ég bauð mig fram til starfa á þessum vettvangi til að vinna þjóðinni gagn, taka til eftir hrunið, læra af því og laga það sem hægt er að laga. Bæta samfélagið og græða sár þess. Ég bauð mig EKKI fram til að sitja í þingsal með fólki sem vaknar á hverjum morgni eins og Láki jarðálfur og reynir að finna nýjar leiðir til að vera vont, til þess að skemma og eyðileggja.

Fólki sem krefst atkvæðagreiðslu um miðja nótt um hvort mál skuli gagna til nefndar og fer svo sjálft af vettvengi og neitar að láta boða félaga sína svo atkvæðagreiðslan geti ekki farið fram, fólki sem líkir samstarfsfólki sínu við ýmsa af helstu fjöldamorðingjum 20. aldarinnar, fólki sem er alveg sama um málefnin en hoppar alltaf ofan í skotgrafir stjórnar- og stjórnarandstæðu sem gera ekkert annað en að dýpka.

Fólki sem þolir ekki að missa völd. Og er á annað borð hægt að vinna með þessu liði? Nú skal taka fram, til að forðast misskilning, að í öllum þingflokkunum er gott fólk, jafnvel frábært myndi ég segja. Fólk sem vill vel, fólk sem vandar sig, fólk sem kýs samvinnu framyfir sundurlyndi. Og það heldur sig til hlés. Sumir sýna jafnvel hugrekki og leggja til lausnir á deilumálum þrátt fyrir bann foringjanna og er refsað í kjölfarið. Þeir sem standa fyrir vitleysunni eru mun færri en hinir en það undarlega er að þeir ráða. Og þeir komast upp með það vegna þess að þingið og stjórnarflokkarnir hafa ekki haldið nægilega vel á spöðunum. Þetta er það helsta sem mér finnst að: Forseti þingsins er góð kona sem ég perónulega kann vel við en veldur ekki hlutverki sínu. Það að hún sé nú kölluð Ásta Ragnheiður Elín er til marks um að það vita allir hver það er sem ræður í raun og veru. 32 undirskriftir þarf til að skipta um forseta og undirskriftalistinn er tilbúinn í þinghópsherbergi Hreyfingarinnar en menn skortir greinilega kjark til að kvitta undir.

Margir segjast ætla að skrifa undir þegar fleiri hafa gert það en á meðan svo er lengist hann vart. Ríkisstjórnin er allt, allt of sein með málin sín. Mörg þau stóru koma fram rétt fyrir síðasta dag sem leggja má fram mál, sennilega vegna þess að meirihlutinn er svo naumur að semja þarf um hvert einasta atriði innan flokkanna og það tekur tímana tvenna. Og þá er heldur ekkert svigrúm eftir til að semja við stjórnarandstöðuna. Það er alltof auðvelt að taka þingið í gíslingu við þessar aðstæður og algjörlega fyrirsjáanlegt að það yrði gert. Stærsti stjórnarandstöðuflokkurinn er í alvarlegri tilvistarkreppu og stjórnast að reiði og hatri. Þingflokksformaður þeirra er ósveigjanlegri en stálbiti í burðarvirki álvers og æsir sig svo að eyrun á henni verða eldrauð ef einhver setur sig upp á móti henni.

Allir flokkar eru klofnir í flestu stóru málunum (nema kannski sá minnsti sem er eiginlega of lítill til þess). Það er því erfitt að ná saman með nauman meirihluta og stolt forsvarsmanna stjórnarflokkanna of mikið til þess að menn reyni að stækka hópinn. Þrír þingmenn stjórnarflokkana eru alvarlega þjakaðir af fráhvarfseinkennum frá ráðherradómnum og í prinsippinu á móti öllu bara til þess að vera á móti því. Svokallaðir villikettir í VG héldu í byrjun fast í stefnuskrána sem þeir höfðu verið kosnir út á (og áttu heiður skilið fyrir það) en nú hefur flosnað úr hópnum og hegðun þeirra sem eftir eru virðist oft frekar stjórnast af rótgróinni kergju út í félaga sína en málefnum. Það vantar algjörlega hreðjarnar á þessa ríkisstjórn. Menn lúffa fyrir lífeyrissjóðunum og hagsmunaaðilum lon og don þótt allir sjái í gegnum hræðsluáróðurinn hjá þeim. Það kaus enginn SA/ASÍ eða forsvarsmenn lífeyrissjóðanna til að stjórna landinu. Og það myndi aldrei neinn kjósa LÍÚ. Þess vegna eiga þeir ekki að stjórna förinni en gera það engu að síður. Við þetta má kannski bæta að verkefnin eru auðvitað risavaxin og kannski völdum við þeim einfaldlega ekki. Það er þó alveg ljóst að þau leysast ekki ef við eyðum öllum tímanum í skæruhernað. Við í Hreyfingunni höfum alltaf nálgast öll mál á forsendum þeirra óháð þeim sem leggur þau fram. Þannig höfum við stutt öll góð mál en ýmist barist gegn eða reynt að laga þau sem ekki eru í lagi að okkar mati. Við störfum eftir stefnuskránni sem við vorum kosin út á og það gengur ágætlega að halda sig við hana og þoka þeim málum áleiðis. Og við höfum tekið þátt í málþófi svo það sé viðurkennt en það var ekki um mál að handahófi eins og nú. Það var Icesave því okkur þótti réttlætanlegt að stöðva það með öllum tiltækum ráðum. Og þannig finnst mér að menn eigi reyna að vinna, út frá málunum en ekki hver leggur þau fram, með þjóðarheill að leiðarljósi. Ýmsum hefur þó þótt erfitt að trúa því að það sé í raun og veru svona sem við vinnum og oftar en ég kæri mig um að rifja upp hefur okkur verið brigslað um að vera lögst í eina sæng með sjöllum og framsókn eða gerst hækja ríkisstjórnarinnar, öndunarvél eða lifnaðarpilla. Hvorugt er rétt; við vinnum einfaldlega út frá málunum sem við vorum kosin til að koma í gegn. En það er þrautinni þyngri í herbergi fullu af bavíönum.

////svo mörg voru þessi orð Margrétar Tryggvadóttur og þau ekki falleg að mínu mati og fleiri!!! en svona talsmáti er ekki til að bæta það er  finnst ykkur það,það finnst mér ekki als ekki,manni ofbíður þetta af mennsku sem segist vera já betri en þetta fólk,að manni finnst,en ég vona að hún fyrirgefi mér að birta þetta það er nauðsin!!!/Halli gamli