Með Ísland í hjartanu/þetta er ótrúleg saga en sönn,góður árangur hjá honum bessuðum!!!

Með Ísland í hjartanu Innlent | mbl | 3.3.2013 | 15:43 Tomasz Veruson hefur haslað sér völl sem ljósmyndari bæði heima og erlendis. Íslensk náttúra er eftirsótt í ljósmyndaheiminum og það nýtir Tomasz sér.

Hann hefur Pólland í blóðinu en Ísland í hjartanu og sú lífsreynsla að lenda í snjóflóðinu á Súðavík eftir aðeins rsdvöl á Íslandi breytti því ekki.

„Ég fer reglulega vestur enda hef ég rosalega gaman af því að ferðast og er búinn að fara á hverju einasta ári undanfarin 5-6 ár. Mér finnst Vestfirðir mjög heillandi og er líka með smá verkefni í smíðum sem tengist svæðinu svo hef þurft að leita töluvert þangað og verja miklum tíma þar,“ svarar Tomasz aðspurður hvort hann haldi tengslum við sinn gamla heimabæ Súðavík.

Tomasz Þór Veruson mbl.is/Kristinn Ingvarsson Strákurinn í vatnsrúminu Tomasz flutti ásamt móður sinni frá Póllandi til Súðavíkur í janúar 1994. Rétt rúmu ári síðar, þann 16. janúar 1995, féll snjóflóðið á miðja byggðina og hreif með sér hús þeirra mæðgina.

Saga Tomaszar er mörgum minnisstæð, en hann var sá síðasti sem bjargað var á lífi úr flóðinu, 24 klukkustundum eftir að það féll, og má hann þakka lífsbjörgina vatnsrúmi nágrannans sem hann vafðist inn í fyrir ótrúlega hendingu, eins og frægt varð.

„Þetta er rosalega skrýtið, en svona er krafturinn,“ segir Tomasz um atburðarásina sem lagði miðhluta þorpsins í rúst. „Þetta var rúm nágranna okkar sem bjó hinum megin við götuna.

Áður en snjóflóðið fellur niður kemur höggbylgja sem eyðir öllu og svo kemur snjórinn. Í höggbylgjunni feykist vatnsrúmið undan þeim og vefst utan um mig þannig að ég hef hita frá því. Ofan á mig dettur svo fataskápurinn og ég fer í raun inn í hann.

Allt þetta gerist á örfáum sekúndum og ég veit ekki betur en að ég sé sofandi á meðan.“ Tómasz starfar sem tísku- og portrettljósmyndari í hjáverkum. Ljósmynd/Tomz Photography Sjóferðin hryllingur Næsti sólarhringur leið í huga Tomaszar eins og í öðrum heimi. Hann skynjaði að hann var fastur undir einhverju fargi en skildi engan veginn hvað hafði gerst.

„Þetta var eins og draumur, rosalega langur draumur. Ég taldi mig vera með meðvitund allan tímann. Mér fannst eins og mamma væri þarna með mér og hún var alltaf að rétta mér skæri eða eitthvað til þess að losa mig.

Ég fattaði það ekki fyrr en löngu seinna að það voru prikin sem leitarmennirnir voru með. Þeir stinga í snjóinn til að athuga hvort eitthvað sé undir og mér fannst þetta standa í mjög langan tíma, en þetta var bara örfáar mínútur.

Svo var ég grafinn upp.“ Tomasz var sá síðasti sem fannst á lífi og yfirgaf Súðavík um borð í togara í fárviðri, sjóveikur og með næringu í æð.

Hann minnist siglingarinnar á Ísafjörð sem hryllilegri. Þar hafði móðir hans beðið milli vonar og ótta í sólarhring. Eftir hamfarirnar fluttust þau mæðgin í bæinn, til Kópavogs, þar sem Tomasz byrjaði strax í nýjum skóla og hóf nýtt líf á nýjan leik.

Fékk séns á seinni hálfleik „Það var enginn afsláttur gefinn, ég fór strax í Hjallaskóla og byrjaði bara upp á nýtt. Það var rétta skrefið en eftir á að hyggja finnst mér að það hafi vantað aðeins meiri aðstoð þegar við mamma komu hingað suður.

Við fengum fjárhagslega aðstoð jú, en ekki mikið meira en það. Maður áttaði sig ekki á því á sínum tíma, ég var náttúrulega svo lítill. En svo var tekið allt öðru vísi á málunum þegar flóðið á Flateyri féll og það er bara frábært að við getum lært af hlutunum. Tomasz segist hafa endanlega hafa skilið við snjóflóðið í huga sér árið 2008 þegar hann fór á Súðavík að mynda.

Aðspurður segir hann þó hugann vissulega hafa leitað þangað nú milli jóla- og nýárs þegar neyðarástandi var lýst yfir á Vestfjörðum og fjöldi snjóflóða féll í Súðavíkurhlíð.

„Það er ekki annað hægt, maður fylgist með fréttum og Vestfjarðakjálkinn lamaðist í raun og veru þótt Almannavarnir séu mun betur undirbúnar og núna en 1995. „En fyrir mína parta, ég hugsa vestur en vil ekki fara of djúpt í það.

Eins og ég segi alltaf sjálfur, ég er kominn á seinni hálfleik. Ég fékk þarna einn séns og fæ þann séns ekki aftur, þannig að ég nýt þess að lifa og tek bara 1-2 daga í einu.

Ég er ekki mikið að pæla í því sem gæti eða gæti ekki gerst.“ Gefur sig allan í verkefnin Í dag stýrir Tomasz þjónustuveri Nova, en stundar ljósmyndun samhliða vinnu.

Hann byrjaði að mynda fyrir tæpum áratug og segir að upphaflega hafi þetta verið sambland af áhuga á hinu myndræna og „græjugeðveiki“. Nú hefur myndræni þátturinn tekið yfir og Tomasz nýtir allan frítíma um kvöld og helgar til ljósmyndunar og hefur smám saman mótað sér sérsvið. „Ég er portrett- og tískuljósmyndari.

Ég hef mikinn áhuga á tísku og hönnun og mitt sérsvið liggur þar. Oftast tek ég þátt í forvinnunni með hönnuðum eða þeim sem ég vinn fyrir og er ekki bara bókaður sem ljósmyndari heldur er í því að skapa stemninguna og hef undanfarið verið stílisti líka.“ Tomasz er ekki hrifin af fjöldaframleiðslu og segist gefa sig allan í hvert verkefni.

„Ég er í þessu af því mér finnst það gaman, það er númer eitt. Ég vil ekki vera ljósmyndari sem þarf að fjöldaframleiða til að fleyta sér áfram, þannig að ég geri þetta af ánægju. Áhuginn verður að vera til staðar og ég hef séð það hjá sumum sem snúa sér að fjöldaframleiðslu og opna stúdíó að áhuginn hjá þeim hverfur.

“ Ísland er heitt land Óhætt er að segja að ljósmyndun hafi sprungið út bæði sem áhugamál og fag með tilkomu stafrænnar tækni. Tomasz er sjálfur ekki menntaður ljósmyndari og segist aldrei fara leynt með það.

„Mér finnst bara jákvætt að fleiri hafi aðgang að og tileinki sér ljósmyndun, þetta er bara eins og hver önnur list. Í skóla fæst ákveðinn grunnur sem þú færð hvergi annars staðar og ég myndi aldrei hvetja til þess að fólk mennti sig ekki.

En listin sjálf verður ekki til í skóla heldur innst inni. Og ef þú ert góður í því sem þú ert að gera, þá eru ráðinn.“ Þegar kemur að því að fá verkefni hefur það því aldrei verið Tomaszi fjötur um fót að hafa ekki lært ljósmyndun formlega.

„Í dag er auðveldara að koma sér á framfæri en áður. Þú þarft bara eina slóð eða facebook-síðu og þá ertu kominn af stað. Ég hef fengið myndir birtar víða um heim, enda er Ísland líka mjög heitt land. Það er „hittari“ í dag og um að gera að nýta sér það

.“ Sérstaða Vestfjarða Það er ekki nóg með að Ísland sé í tísku heldur má segja að Vestfirðir séu orðnir það líka, bæði hjá útlendingum og Íslendingum. Tomasz segist verða var við margar jákvæðar breytingar þegar hann gerir sér ferð á gömlu heimaslóðirnar.

„Vestfirðirnir eru að verða meiri partur af Íslandi í rauninni. Þeir voru svolítið útundan en í dag koma margir ferðamenn til Íslands eingöngu í þeim tilgangi að fara vestur, sækja þangað í sjávarþorpsstemninguna og útivist. Þannig að þeir hafa skapað sér sérstöðu og þar er mjög gott starf unnið, bæði í ferðaþjónustu og nýsköpun, fólk er farið að pæla meira í hlutunum og skapa sér verðmæti sjálft.“

Aðspurður segist Tomasz alveg geta hugsað sér að flytja vestur aftur einhvern daginn. Hann er opinn fyrir þeim tækifærum sem lífið hefur upp á að bjóða en segist aðspurður ekki hafa hug á því að láta ljósmyndunarbransann leiða sig burt frá Íslandi.

„Ég hef alveg unnið fyrir blöð erlendis, en það er svo gott að vera hér og þú finnur umhverfið sem við höfum hér hvergi annars staðar.

Mér finnst rosalega gott að geta unnið frá 8-17 og stokkið svo upp á fjall að mynda um kvöldið. Það er eitthvað sem þú finnur ekki í einhverri stórborg.“ Meðfylgjandi ljósmyndir eru brot af verkum Tomaszar en þau má einnig finna á heimasíðu hans tomz.se.///////////////Þessi saga og velgengni eftir að hafa lifað af eitt mesta og hrikalegasta snjóflóð sögunar!!!maður er agndofa yfir þessu og þeirri velgengni þessa góða drengs!!! og öll sagan ótrúleg en sönn,þetta er skyldulesning/Halli gamli

Var grafinn í sólarhring í snjóflóði