Missti 99 kíló án þess að fara í megrun//Þörf lesning fyrir margan,og jafnvel nauðsin!!!

Missti 99 kíló án þess að fara í megrun Smartland Mörtu Maríu | mbl | 11.2.2014 | 23:00 Jon Gabriel fyrir og eftir.

„Árið 2001 var ég 186 kíló. Ég hafði prufað alla megrunarkúra sem mér datt í hug.

Ég vann meira að segja með doktor Atkins sjálfum í um tvo mánuði, en eftir að hann rukkaði mig um mörg hundrum þúsund krónur ...„Árið 2001 var ég 181 kíló.

Ég hafði prufað alla megr­un­ar­kúra sem mér datt í hug.

Ég vann meira að segja með doktor Atkins sjálf­um í um tvo mánuði, en eft­ir að hann rukkaði mig um mörg hundrum þúsund krón­ur, þá virt­ist það eina sem hann gat gert að öskra á mig fyr­ir að vera of feit­ur.

All­ir megr­un­ar­kúr­arn­ir sem ég prufaði enduðu eins. Það var alltaf lang­ur listi af mat sem ég mátti ekki borða.

Ég fór eft­ir því sem átti að gera í öll­um megr­un­ar­kúr­un­um. Ég missti nokk­ur kíló með vilja­styrk­inn að vopni.

Síðan kom að þeim tíma­punkti þar sem ég gat ekki meira og ég borðaði á mig gat.

Það var sama hversu mörg kíló ég hafði losað mig við, þau komu öll á mig aft­ur á nokkr­um dög­um, og viku síðar var ég rúm­um tveim­ur kíló­um þyngri en ég var áður en ég byrjaði á megr­un­ar­kúrn­um.

Þetta munst­ur, þar sem ég missti um fimm kíló og bætti á mig sjö kíló­um byrjaði árið 1990, þar til í sept­em­ber 2001, þá var ég orðinn 186 kíló. Þá breytt­ist líf mitt.

Hinn 11. sept­em­ber það ár munaði mjög litlu að ég hefði verið í farþega­flug­vél­inni sem var rænt af al-Qa­eda. Sú reynsla varð til þess að mér leið eins og ég væri með lífið að láni. Hér var ég að drepa mig í vinnu á Wa

ll Street sem ég hataði og heim­ur­inn hafði gefið mér annað tæki­færi. Þá ákvað ég að hætta að fara á megr­un­ar­kúra og ég lofaði sjálf­um mér því að fara aldrei aft­ur í megr­un.

Í stað þess ætlaði ég að finna út hvað það væri sem lík­ami minn væri að gera, sem gerði það að verk­um að ég fitnaði svona.

Ég ákvað að kom­ast að því hvað ég gæti gert til þess að verða grann­ur aft­ur. Ég var með góðan grunn í líf­efna­fræði frá há­skól­an­um í Penn­sylvan­íu, og ég eyddi 12 klukku­stund­um á dag í það að safna heim­ild­um um horm­ón, ensím, nær­ingu og hvaða þætt­ir það eru sem gera það að verk­um að fólk fitn­ar.

Ég komst að því að það að missa kíló geng­ur ekki út á það að telja kal­orí­ur, held­ur frek­ar að skapa horm­óna­vænt um­hverfi fyr­ir lík­ama þinn sem stuðlar að því að þú grenn­ist.

Þar sem álag og erfiðar til­finn­ing­ar geta skapað nei­kvætt horm­ónaum­hverfi, verður að tækla vanda­málið út frá hug­an­um. Við þurf­um að hugsa um hvað það er sem ger­ir það að verk­um að við borðum of mikið auk þess að hugsa um það sem við borðum.

Á tveim­ur og hálfu ári missti ég 99 kíló án þess að fara í megr­un. Ég hef verið í þess­ari sömu þyngd núna í yfir tíu ár og ég hef enn ekki farið í megr­un. Ég borða það sem ég vil, þegar ég vil það.“ Hér eru lyk­il­atriðin sem breyttu lífi mínu: Ég hætti að vera

í megr­un og fór að næra lík­ama minn. Ég lærði það í gegn­um heim­ild­ar­vinn­una að lík­am­inn vill fá omega-3 fitu­sýr­ur, hrein­an mat og gæða prótein.

Ég gekk úr skugga um að ég fengi eins mikla nær­ingu og ég gat. Ef mig langaði í skyndi­bita, pitsu eða nammi, þá fékk ég mér það án þess að hika.

Að lok­um hafði ég ekki lyst á því að borða skyndi­bita þar sem lík­ami minn vildi frek­ar nær­ing­ar­rík­an mat. Ég læknaði melt­ing­ar­kerfið.

Ég áttaði mig á því að ein af ástæðunum fyr­ir því að melt­ing­ar­kerfið var í ólagi var af því að ég var alltaf að borða ein­hvern óþverra og það var erfitt fyr­ir lík­amann að fá nær­ing­ar­efni úr því sem ég var að borða.

Ég fékk mér tæki (CPAP-Cont­inu­ous Positi­ve Airway Pressure) út af kæfis­vefni. Marg­ir sem eru of þung­ir eru með kæfis­vefn.

Það skap­ar horm­ónaum­hverfi í lík­am­an­um sem ýtir und­ir auk­inn kílóa­fjölda, sem hækk­ar magn cort­isol í lík­am­an­um sem ger­ir það að verk­um að lík­am­inn vill skyndi­bita.

Um leið og ég fór að sofa með tækið leið mér bet­ur og var með meiri orku og langaði minna í skyndi­bita. Auk þess fuku kíló­in af mér og komu ekki aft­ur.

Ég fór að hug­leiða til þess að minnka álagið. Rétt eins og kæfis­vefn get­ur álag haft áhrif á magn cort­isol í lík­am­an­um.

Marg­ir átta sig ekki á því hversu mik­il­vægt það er að vera ekki und­ir stöðugu álagi. Ég byrjaði að hug­leiða hvern morg­un og ég fann að ég varð miklu ró­legri.

Ég bjó til þægi­legra um­hverfi. Ég hætti að eyða eins miklu og flutti í minna hús­næði þar sem ég ræktaði minn eig­in mat. Líf mitt var í fast­ari skorðum og ég var ró­legri.

Mér leið vel með það að geta fengið mér að borða ef mig langaði til. Mér fannst það góð til­finn­ing að geta fengið mér að borða eitt­hvað ferskt sem ég var að rækta. Ég vann mig í gegn­um erfiðar til­finn­ing­ar. Fólki finnst það oft ör­ugg­ara er það er með auka­kíló á lík­am­an­u

m. Eins og lík­am­inn geti skýlt manni fyr­ir heim­in­um. Ég var í þeirri stöðu að ég vissi að ég þurfti að tak­ast á við erfiðar til­finn­ing­ar sem voru að gera lík­ama minn óör­ugg­an.

Ég fór að hug­leiða og fara í gegn­um atriði sem ég hafði ekki áður gert upp. Lík­am­an­um leið bet­ur og var til­bún­ari til að missa nokk­ur kíló.

Í gegn­um árin hef ég kom­ist að því að 65-70 pró­sent viðskipta­vina minna nota þyngd sína sem vörn. Ég kalla þetta „til­finn­inga­lega offitu“.

Ég byrjaði að afeitra lík­amann. Eft­ir að hafa misst um 82 kíló fór ég að viða að mér heim­ild­um um eit­ur og hvernig lík­am­inn bregst við eit­ur­efn­um í lík­am­an­um.

Þá áttaði ég mig á því að lík­am­inn not­ar fitu­frum­ur til þess að geyma óhóf­legt magn af eit­ur­efn­un­um sem við inn­byrðum.

Þar af leiðandi var lík­ami minn að geyma um 18 kíló af eit­ur­efn­um í lík­am­an­um.

Ég fór að lifa á hreinu fæði. Ég fór að drekka mikið af vatni með sítr­ónu, epla­e­dik, græna drykki og borða mikið af sal­ati.

Þá missti ég önn­ur 18 kíló á styttri tíma en fyrstu 18 kíló­in sem ég missti.

Fólk sem hef­ur eytt ævi sinni í að reyna alla megr­un­ar­kúra heims hef­ur misst 20, 45 og 90 kíló með því að fara eft­ir þess­ari formúlu.

“ Jon Gabriel breytti um lífsstíl í september árið 2001. Jon Gabriel breytti um lífs­stíl í sept­em­ber árið

2001. Ljós­mynd/​Mind Body Green//////////////////////Þetta er frábær saga af manni, sem hefur þarna fengið það, sem þarf til að léttast,og þetta er árangur hans og það vel,það mundi henta mörgum að taka þetta svona,einfalt viðist það er er auðvitað ekki,en lesið og skoðið þetta/Halli gamli

Missti 99 kíló án þess að fara í megrun