Þarna talar Óðinn hin opinbera yfirstétt,sem er slæm þó hinir rikari séu þar einnig!!!

Landspítali Íslands við Hringbraut!!! er stórt dæmi!!!

Mörgum vinstrimanninum er tamt að tala um yfirstéttir og að hatast út í þá sem vel gengur í viðskiptum. Óðinn veltir hins vegar fyrir sér hinni opinberu yfirstétt

. Viðskiptaráð og BSRB hafa tekist á um það undanfarið hvort og þá hve mikið ríkisstarfsmönnum hefur fjölgað, annars vegar frá aldamótum og hins vegar frá bankahruni. Þetta er ekki eina málið sem hefur farið í taugarnar á opinberum starfsmönnum, en því var mjög illa tekið þegar Guðlaugur Þór Þórðarson viðraði það að jafna mun á milli opinberra starfsmanna og starfsmanna á opinberum markaði, einkum hvað varðar atvinnuöryggi

. Formaður BHM, Guðlaug Kristjánsdóttir, sagði í kjölfarið að það væri jafnvel varhugavert að ræða breytingar á starfsmannalögunum.

Þau eru með öðrum orðum svo heilög að ekki má tala um þau. *** Árni Stefán Jónsson, formaður SFR, reri á gamalkunnar slóðir og sagði Guðlaug og Vigdísi Hauksdóttur, formann fjárlaganefndar, vilja helst reka sem flesta ríkisstarfsmenn og að stjórnarflokkarnir „færa þeim ríku dýrar gjafir á kostnað almennings, stórskaða og rýra skattkerfi landsins“.

Óðinn spyr, hvað kemur þetta umræðu um fjölda ríkisstarfsmanna við? *** Ofangreint snýst í raun um tvennt. Annars vegar það hvort allir launamenn eigi að sitja við sama borð hvað varðar starfsöryggi og lífeyriskjör.

Hin hliðin á þessum hluta málsins er svo það hvort ríkið og ríkisstofnanir eigi að hafa sama möguleika til að sýna sveigjanleika í rekstri með því að fækka starfsmönnum þegar illa árar.

Hins vegar snýst þetta um það hversu mikið hið opinbera hefur blásið út á undanförnum árum og hverjir það voru sem tóku á sig höggið eftir að fjárkreppan hófst árið 2008. *** Tökum síðara atriðið fyrst fyrir.

Viðskiptaráð heldur því fram að frá aldamótum hafi ríkisstarfsmönnum fjölgað um 26%, samanborið við 9% fjölgun í einkageiranum og að frá árinu 2009 hafi ríkisstarfsmönnum aðeins fækkað um 3% á meðan atvinnuleysi almennt var mest 9,1% í september 2010 samkvæmt tölum Hagstofunnar.

BSRB segir hins vegarað ríkisstarfsmönnum hafi aðeins fjölgað um 5,6% frá aldamótum.

Snýst deilan m.a. um það hvernig fara eigi með ákveðna starfsmenn sem fluttir voru á milli ríkis og sveitarfélaga á tímabilinu.

*** Engar samræmdar aðgengilegar tölur eru til um það nákvæmlega hversu margir vinna hjá hinu opinbera og er óskiljanlegt að Hagstofan skuli ekki halda utan um slíkar tölur.

Virðist ekki vera hægt að nálgast þessar upplýsingar nema þegar einstaka þingmanni dettur í hug að spyrja ráðherra.

Það var gert árið 2010 og kom þar í ljós að á árunum 2000-2009 hafði ríkisstarfsmönnum fjölgað úr 14.000 í 18.000, eða um 28,6% og opinberum starfsmönnum úr 28.400 í 36.000, eða um 26,8%. Í ár voru þeir eilítið fleiri, eða 36.900.

Hvort sem þeir kallast starfsmenn ríkisins eða sveitarfélaga er ekki hægt að deila um það hvort þeim hafi fjölgað eða ekki. *** Launagreiðslur hins opinbera hafa einnig aukist frá aldamótum, eða úr 99,5 milljörðum í 266,5 milljarða í fyrra.

Ef miðað er við verðlag ársins 2013 er um 20% hækkun að ræða. Þetta eru gríðarlega háar fjárhæðir og sýna að ríkið hefur ekki verið skorið inn að beini, eins og ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hélt fram.

*** Þeir sem helst saka mótherja sína um notkun smjörklípa eru duglegir við smurninginn sjálfir, því að sjálfsögðu snýst þetta ekki um einhverja almenna andúð á ríkisstarfsmönnum, heldur var Viðskiptaráð að benda á að bilið milli tekna og gjalda ríkissjóðs eftir fjárkreppuna var nær eingöngu brúað af einkageiranum.

Skattar voru hækkaðir upp í rjáfur og dregið var úr fjárfestingum. Útgjöld ríkisins minnkuðu nær ekkert og þrátt fyrir fækkun ríkisstarfsmanna frá 2009 minnkaði launakostnaðurinn lítið sem ekkert.

Fólk á almenna markaðnum missti vinnuna, en ríkisstarfsmenn héldu flestir störfum sínum og þurftu ekki að horfa upp á skerðingu lífeyrisréttinda. *** Ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðardóttur hét því að standa vörð um grunnþjónustuna og því er áhugavert að sjá hvað telst velferð í þeirra huga með því að skoða þróun ríkisframlaga til einstaka stofnana.

Merkilegt nokk eru það alls kyns eftirlitsstofnanir, umhverfisstofnanir og menningarstofnanir sem virðast teljast til grunnþjónustu í bókum vinstrimannanna, en síður stofnanir eins og Landspítalinn, sem allir vilja verja núna.

Hversu mikilvægt var að auka framlög til Náttúruminjasafns um 287%, eða Sinfóníunnar um 102%? *** Athuga ber að Óðinn er á þeirri skoðun að ábyrgir stjórnmálamenn hefðu skorið duglega niður við þessar aðstæður og reynt að ýta undir enduruppbyggingu atvinnulífsins með skattalækkunum í stað þess að kreista úr fyrirtækjum landsins nær hverja einustu aflaga krónu eins og gert var.

En jafnvel þeir sem telja að skattahækkanir hafi verið óhjákvæmilegar við þær aðstæður sem ríktu árin 2008 og 2009 hljóta að viðurkenna að allir aflögufærir hefðu átt að axla sömu byrðar og að ríkisstarfsmenn ættu ekki að vera þar undanskyldir. *** Víkur þá málinu að réttarstöðu ríkisstarfsmanna.

Óðinn hefur áður fjallað um málefni Lífeyrissjóðs starfsmanna ríkisins og það óréttlæti sem ríkisábyrgð á lífeyrisréttindum ríkisstarfsmanna er, að ógleymdri fjárhagslegri áhættu fyrir ríkið.

Verður sú sorgarsaga ekki rakin frekar að sinni. Hagræðingarhópur ríkisstjórnarinnar lagði það til að færa ætti réttindi og skyldur ríkisstarfsmanna nær því sem gerist og gengur á almenna markaðnum og er stóra synd Guðlaugs Þórs að gera þessa hugmynd að sinni.

Hann er þó ekki einn um það, því ekki minni bógur en ríkisendurskoðandi hefur vakið máls á þeirri fáránlegu lagalegu stöðu sem ríkið er í gagnvart starfsmönnum sínum. *** Í skýrslu Ríkisendurskoðunar er bent á að það ferli sem reglur starfsmannalaganna mæla fyrir um og varðar áminningar og starfslok í tengslum við þær sé þunglamalegt og tímafrekt.

Ekki nóg með það heldur leiði það til þess að þeir starfsmenn sem gerast brotlegir í starfi eða reynastekki hæfir til að gegna því öðlist ríkari vernd en til var ætlast. Er það m.a. vegna þess að reglur stjórnsýsluréttar gilda um áminningar og uppsagnir ríkisstarfsmanna, því þessar ákvarðanir eru stjórnvaldsákvarðanir.

Svo hægt sé að segja starfsmanni ríkisins upp störfum þarf hann að hafa brotið tvisvar af sér með sama eða líkum hætti og ekki má líða of langur tími á milli brota, því annars getur það fyrra verið fyrnt.

Ef brotin eru ekki sama eðlis á það sama við. Ríkisstarfsmaður getur því haft það sem áhugamál að safna áminningum án þess að hægt sé að segja honum upp störfum ef hann bara passar sig á því að hafa brotin fjölbreytt og láta nægan tíma líða á milli samskonar brota. *** Ríkisendurskoðandi bendir svo á að þróunin innan OECD hefur verið á þá leið að draga úr sérstakri vernd starfsmanna ríkisins, fyrir utan fámennan hóp embættismanna sem talið er rétt að vernda fyrir ágangi stjórnmálamanna.

Þessi sjónarmið hafa ekki fengið hljómgrunn hér á landi og gilda áminningarreglurnar því um nær alla ríkisstarfsmenn. *** Það er við því að búast að stéttarfélög starfsmanna, sem búa við nær fullkomið starfsöryggi, skuli taka fast á móti þegar hugmyndir eru viðraðar um að minnka þetta öryggi en steininn tekur úr þegar þau krefjast ofan á það launahækkana umfram það sem samið er um í einkageiranum.

Það gerðu þau þó í síðustu samningaviðræðum og tókst að ná fram meiri hækkunum en aðrir. *** Mörgum vinstrimanninum er tamt að tala um yfirstéttir og að hatast út í þá sem vel gengur í viðskiptum.

En hvaða orð annað en yfirstétt er hægt að nota yfir hóp fólks sem hefur ríkistryggð lífeyrisréttindi, nær

fullkomið starfsöryggi, hélt störfum sínum í eina mesta atvinnuleysistímabili síðari áratuga og fékk í

síðustu kjaraviðræðum meiri launahækkanir en fólk á almennum vinnumarkaði?////////////////Þessi grein er hreinlega þess virði að allir lesa hana!!!!Auðvitað er þetta viða hart til orða tekið en fátt sem ekki er satt þarna,Ég við fá mikla um fjöllum um þessa viðamiklu grein við eigum að standa saman og leiðrétta þetta sem plagar okkur mest,og við sem mynna höfum eigum ekki að láta þetta fólk alltaf ljúga  að okkur fyrir kosningar,hættum því og fáum öryggi fyrir þvi sem sagt er,en ekki þessa vitleysu að trúa þessum gaurum fyrir okkar fátækt,nei hingað og ekki lengra Breytum þessu öll/Halli gamli