Í söguni nauðgar Sjálfstæðismaður börnum,svar Elliða Bæjarstjóra!!!!

Skrif mín frá því í fyrradag þar sem ég líkti Sjálfstæðisflokknum við syrgjandi ekkju hefur valdið nokkru umtali og reiði.

Ekki voru það þó Sjálfstæðismenn sem fyrtust við að gagnrýni væri sett fram á flokkinn þeirra heldur listakonan, öllu heldur rithöfundurinn, Vilborg Davíðsdóttir.

Henni var mikið niðri fyrir vegna samlíkingarinnar. Hafði „andúð“ á líkingamálinu.

Fann til með Sjálfstæðisflokknum „Svona eins og maður gæti vorkennt þeim sem hefur sk***ð upp á bak án þess að taka eftir því sjálfur,“ sagði hún.

Sérstök viðbrögð þótti mér. Fyrir óheppni eignaðist ég fyrir nokkru... ...bókina „Barnagælur“ eftir rithöfundinn Óttar M. Norðfjörð.Henti henni reyndar nánast ólesinni.

Eftir gagnrýni listakonunnar -kollega Óttars- ákvað ég þó að glugga í bókina og lesa nokkra ritdóma um hana og kanna hvort efnistök hans eða líkingamáli hafi verið gagnrýnt af rithöfundum eða öðrum.

Sótti mér því bókina á bókasafnið í Vestmannaeyjum.

Ég rifjaði í snarheitum upp söguþráðinn í bókinni.

Plottið er þetta: Aðalpersónan er ungur lögfræðingur, frjálshyggjumaður og þingmaður Sjálfstæðisflokksins [til að gæta sanngirni er rétt að taka fram að eingöngu er talað um „flokkinn“ en höfundurinn hefur ekki dregið fjöður yfir það að hann átti við Sjálfstæðisflokkinn (sjá: http://timarit.is/view_page_init.jsp?issId=314308&pageId=4931100&lang=is&q=%D3TTAR%20M%20NOR%D0FJ%D6R%D0%20BARNAG%C6LUR])

Aðalpersónan er á yfirborðinu glæstur fulltrúi nýrrar kynslóðar, fyrrum Morfískeppandi, forsvarsmaður nemendafélags, framherji hjá KR, formaður Vöku og blaðamaður á Mogganum.

Meira að segja vinur Hannesar Hómsteins og Davíðs Oddssonar.

Sjálfstæðismaðurinn er hinsvegar einnig viðbjóðslegur morðingi, sadisti og mannlegt úrhrak sem nauðgar ungum stúlkum í skjóli samnings við dagmömmu.

Já, í sögunni nauðgar þingmaður Sjálfstæðisflokksins börnum.

Þessi bók var gefin úr af Máli og menningu árið 2006. Á wikipediasíðu segir um höfundinn að hann hafi verið „eitt þeirra skálda sem vöktu athygli fyrir vasklega framgöngu í búsáhaldabyltingunni.“ Vilborgu Davíðsdóttur var mikið niðri fyrir vegna líkingamáls míns.

Að líkja þungu ástandi stjórnmálaflokks við sorg ekkju þótti henni langt gengið. Illa komið fram við ekkjur. Um þetta var fjallað á fréttasíðunni vísir.is í fréttaflutningi Jakobs Bjarnars. Mest lesna fréttin þann daginn var: „Elliði særir ekkjur.

“ Það vekur mér ekki nokkra gleði ef skrif mín hafa valdið Vilborgu eða öðum sorg eða særindum. Slíkt var ekki meining mín.

Vilborgu þekki ég ekki þótt ég hafi lesið bækur hennar og kunnað vel við. Ég veit ekkert um aðstæður hennar og hyggst ekki hnýsast í hennar mál.

Hinsvegar hvarflaði það að mér hvort rithöfundar almennt séu viðkvæmir fyrir hinu ritaða orði.

Hvort mörgum hafi yfir höfuð verið misboðið þegar ég líkti Sjálfstæðisflokknum við syrgjandi ekkju.

Ef svo, hvað ætli þeim þyki þá um bók Óttars þar sem Sjálfstæðismenn eru útmálaðir sem barnaníðingar og sadistar? Þrátt fyrir nokkra leit fann ég hvergi gagnrýni frá nokkrum listamanni á það að Óttar skuli gera einhvern mesta viðbjóð sem ég hef lesið um að Sjálfstæðismanni.

Lítið var einnig um gagnrýni annarra.

Ég fann þó umsagnir um bókina þar sem til dæmis var sagt: „Sterk og sláandi saga sem ómögulegt er að leggja frá sér fyrr en á síðustu blaðsíðu.

“ (http://landogsaga.is/section.php?id=3163&id_art=3165). Annarstaðar fann ég nafnlausa gagnrýni með þessum orðum: „Bókin Barnagælur eftir Óttar M. Norðfjörð er mögnuð ádeila á frjálshyggjufól.“ http://blog.pressan.is/stefan/2010/08/17/enginn-hannes-og-haukur-mar/.

Á þriðja staðnum segir m.a.: „Mér þótti þessi bók vel skrifuð, fljótlesin og nokk athyglisverð…“. „“Ég hef bent fullt af fólki á þessa bók…“ https://naflaskodun.wordpress.com/page/4/“ .

Svo fann ég reyndar gagnrýni Hannesar Hómsteins á hvernig farið er með hugtakið frjálshyggja í bókinni. (http://www.visir.is/med-sverdi-eda-verdi/article/2006101030001).

Að skrifa bók þar sem aðalsöguhetjan er ungur hægrimaður og þingmaður Sjálfstæðisflokksins sem nauðgar börnum kallaði ekki á meiri viðbrögð en svo.

Þess má einnig geta að hinn dagfarsprúði blaðamaður sem valdi að gera facebookfærslu listakonunnar að umfjöllunarefni söng eitt sinn um feitar konur sem unnu honum í tonnavís.

Þeirri ást svaraði hann „Feitar konur – síst af öllum konum kýs.

“ Sá texti hefur aldrei truflað mig þótt að ég geri mér grein fyrir því að slíkt geti verið særandi fyrir suma.

Ég er líka alveg rólegur þótt hinn stórgóði listamaður Erpur syngi um hórur, dóp og frænkur sem eiga að sjúga hann strax.

Ég varð ekki einu sinni miður mín þegar ríkissjónvarpið útmálaði forseta lýðveldisins sem útúrdópað svín með svallveislu á Bessastöðum í áramótaskaupinu.

Ég lét mér meira að segja fátt um finnast þegar Steingrímur J. notaði ræðustól alþingis til að kalla félaga sinn „gungu og druslu“ .

Ég missti ekki einu sinni svefn þegar Álfheiður Ingadóttir öskraði að lögreglumanni sem var vinna vinnuna sína: „Já, farðu bara líf­varðatitt­ur­inn þinn sem elt­ir ráðherr­aræf­il alla daga.

“ Það er ef til vill þess vegna sem ég á erfitt með að vera afsakandi þegar ég líki Sjálfstæðisflokknum við

syrgjandi ekkju.////////////////////////Svar Elliði er bara nokkuð gott,og skírt set fram sem honum er líkt,menn verða svo að taka það sem þeir úr því lesa og skoða,en þetta svar,er nóg fyrir mig og  flesta sem munu skoða það,málfrelsi er og vonandi verður,svo er  það hvers og eins að tuða eða sagt yfir strikið,en þetta er bara leiðrétting ágæt og ber bara að taka hana sem slíka/Halli gamli