Mest fíflagangur framan af/En hann er einn af þeim bestu ,ekki spurning um það!!!

„Mest fíflagangur framan af“ Innlent | Morgunblaðið | 11.10.2014 | 14:30 Jörundur Guðmundsson er rakari, eftirherma, veitingamaður,... Rakari, eftirherma, veitingamaður, fjölmiðlamaður, skemmtikraftur, trúður og töframaður í spænskum sirkus, leiðsögumaður og ferðaskipuleggjandi.

Ekki má gleyma titlinum ástríðufullur golfari.Lík­lega vant­ar ein­hver störf á list­ann.

Fer­ils­skrá Jör­und­ar Guðmunds­son­ar er fjöl­breytt, nú rek­ur hann vin­sæl­an veit­ingastað, Gamla póst­húsið, í gömlu póst­húsi í Vog­um á Vatns­leysu­strönd og seg­ist hvergi ann­ars staðar vilja búa og starfa.

Jör­und­ur er einkum þekkt­ur fyr­ir eft­ir­herm­ur sín­ar af ýms­um þekkt­um mönn­um.

„Ætli ég hafi ekki byrjað á þessu þegar ég var strák­ur í sveit í Fagra­nesi í Aðal­dal. Þetta var einskon­ar þjóðaríþrótt í sveit­inni, að herma eft­ir sveit­ung­un­um og þarna voru marg­ir góðir í því,“ seg­ir Jör­und­ur um upp­haf þess að hann hermdi eft­ir fólki í at­vinnu­skyni.

„Þetta var mest fífla­gang­ur fram­an af, síðan kom ég fyrst fram op­in­ber­lega með eft­ir­herm­ur á árs­hátíð Þjóðvilj­ans.“

Það var árið 1968 og í kjöl­farið fylgdu skemmt­an­ir víða um land, út­varps- og sjón­varpsþætt­ir og hljóm­plöt­ur. Hann ferðaðist m.a. um landið með Óla Gauk og Svan­hildi, síðar með Halla og Ladda og var hluti hóps sem skemmti á Þórsca­fé árum sam­an und­ir nafn­inu Þórska­ba­rett.

„Ég hætti þessu svo að mestu í kring­um 1990. Mér fannst eins og neist­inn væri far­inn að dofna.

Ég spurði sjálf­an mig heiðarlega: Ef þú hef­ur ekki gam­an af þessu, held­urðu þá að fólkið sem hlust­ar á þig hafi gam­an af? En ég fór sátt­ur út úr þessu.

Ætli ég hafi ekki síðast hermt eft­ir í at­vinnu­skyni þegar ég var far­ar­stjóri á eyj­unni La Gomera á Kana­ríeyj­um.“ Ró­legt og gott líf Á þeirri litlu eyju var hann bú­sett­ur um nokk­urra ára skeið ásamt Guðrúnu Kol­beins­dótt­ur eig­in­konu sinni.

Þar voru þau far­ar­stjór­ar og störfuðu einnig við ferðaþjón­ustu. „Við sett­umst þarna að fyr­ir til­vilj­un. Við bjugg­um fyrst í ár á Gran Can­aria, þar sem ég starfaði á fast­eigna­sölu og ráðlagði Skand­inöv­um við kaup og leigu á hús­næði.

“ Kynni af ferðafrömuði á La Gomera urðu til þess að hjón­in fóru að starfa fyr­ir hann.

„Við ákváðum að slá til í eitt ár, sem síðan urðu þrjú.

La Gomera er lítið snort­in af ferðamönn­um, þarna búa um 20.000 manns og lífið þarna er mjög ró­legt, mucho tranquila eins og Spán­verj­arn­ir segja.

En mjög gott líf.“ Árið 2008, þegar kreppti að víða um heim, fækkaði ferðamönn­um það mikið á þess­um slóðum að ekki var leng­ur grund­völl­ur fyr­ir ferðaþjón­ust­unni og þá leitaði hug­ur Jör­und­ar og Guðrún­ar til Voga, en þar höfðu þau áður verið bú­sett

„Ég var far­inn að bera ví­urn­ar í þetta hús hér,“ seg­ir hann og á þar við gamla póst­húsið þar sem hann rek­ur veit­ingastað sinn. „Keypti húsið, breytti því og inn­réttaði og opnaði síðan veit­ingastaðinn í júní 2011,“ seg­ir Jör­und­ur og seg­ir að Guðrún eigi mest­an heiður­inn af rekstr­in­um.

„Ég kem lítið inn í eld­húsið, fæ svona að vera með.“ Ein stór mat­arkista Fyrsta árið buðu hjón­in ein­göngu upp á pítsur, en auk­in eft­ir­spurn sem ekki síst varð vegna fjölg­un­ar ferðamanna á svæðinu, varð til þess að þau ákváðu að bjóða upp á fjöl­breytt­ari mat.

Þau leggja nú áherslu á fisk­rétti, einkum stein­bít og sjó­bleikju sem þau fá af svæðinu.

„Hér er ein stærsta mat­arkista á land­inu,“ seg­ir Jör­und­ur. „Hérna á svæðinu er eitt stærsta svína­bú lands­ins, stór stein­bíts­verk­un, mikið bleikju­eldi, hrogna­fram­leiðsla og eggja­bú.

Þetta litla sveit­ar­fé­lag leyn­ir á sér.“ Sam­hliða því að skemmta land­an­um rak Jör­und­ur rak­ara­stofu sína við Hlemm um ára­tuga skeið.

Hann hætti að klippa og raka fyr­ir all­mörg­um árum og eina hárið sem hann skerðir þessa dag­ana er á höfði Guðrún­ar eig­in­konu hans.

Þá flutti hann inn breskt tív­olí um 18 ára skeið, en eft­ir banka­hrunið brast grund­völl­ur­inn fyr­ir því. „Ætli ég hafi ekki alltaf verið að reyna að skemmta mér og öðrum,“ seg­ir hann um þetta fram­tak sitt.

Gríðarlega gott í Vog­um Jör­und­ur er fædd­ur og upp­al­inn á Ak­ur­eyri og á þar nú átta barna­börn.

Hann hef­ur verið bú­sett­ur víða, í Vog­um unir hann hag sín­um vel og vill hvergi ann­ars staðar búa.

Hann er öt­ull golfari, var einn af stofn­end­um golf­klúbbs­ins í bæn­um og seg­ir völl­inn besta níu holu völl á land­inu. „Hér er allt til alls, stutt í all­ar átt­ir

. Þetta er ró­legt og sér­lega barn­vænt sam­fé­lag.

Af öll­um þeim stöðum þar sem ég hef búið, hef­ur mér liðið einna best hér í Vog­um.

Hér er gríðarlega gott að vera“///////////////////Við sem sem sáum hann á bestu árum hans í skemmtunariðnaðinum er þessu öll mikið sammála hann var fræbær í sínu fagi drengurinn,auðvitað víða komið við, en ég er alveg hissa að hann skyldi ,hætta í þessu þegar hann stóð hæðst,en er auðsjáanlega komin nú á góðan stað ,þar sem maður getur,Heimsótt þau hjónin, og fengið sér Fisk okkar besta ,og þakka þeim allt skemmtilegt,því það á hann skilið og hún einnig ,kom með Tívolí í 18 ár og svo rakkari á mörg ár/Halli gamli

„Mest fíflagangur framan af“